Teksten verzameld door Jef voor persoonlijk gebruik in zijn Sangha

De vier grote geloften

vanuit Zenboeddhisme

Hoe talloos de levende wezens ook zijn
Ik beloof ze allen te redden

Hoe onstopbaar de misleidende gedachten ook zijn
Ik beloof ze allen te laten

Hoe ontelbaar de poorten naar de waarheid ook zijn
Ik beloof ze allen door te gaan

Hoe eindeloos de Boeddhaweg ook is
Ik beloof hem ten einde te gaan.

De tien grote voorschriften

vanuit Zenboeddhisme

1. Ik beloof alle leven te waarderen, te beschermen en te ondersteunen.

2. Ik beloof alle eigendom van anderen te respecteren.

3. Ik beloof liefdevol te zijn en niet begerig.

4. Ik beloof waarheidlievend en oprecht te zijn.

5. Ik beloof bewust en aandachtig te zijn, en niet onwetend.

6. Ik beloof geen kwaad te spreken over anderen.

7. Ik beloof mijzelf niet te verheffen, en anderen niet te vernederen.

8. Ik beloof genereus te zijn, en niet gierig en inhalig, vooral met betrekking tot de Dharma.

9. Ik beloof gelukkig te zijn en toegewijd, met compassie voor alle wezens

10. Ik beloof met respect te spreken over de Boeddha, de Dharma en de Sangha.

Gelofte aan de mensheid

Hisamatsu Shin‘ichi

Laat ons kalm en evenwichtig
ontwaken tot ons ware Zelf,
mensen vol van mededogen worden,
onze gaven ten volle ontplooien,
ieder volgens eigen roeping,
ons bewust worden van het lijden,
persoonlijk en maatschappelijk
en de bron ervan onderkennen,
de juiste richting ontdekken
waarin de geschiedenis voortgaat
en elkaar de hand reiken,
zonder onderscheid naar man- of vrouw zijn,
zonder onderscheid naar ras, natie of godsdienst.

Laat ons mededogend de gelofte afleggen
het diepe verlangen van de mensheid
naar bevrijding te stimuleren,
te helpen haar ware Zelf te ontdekken
en een wereld te bouwen,
waarin iedereen
waarachtig en in heelheid kan leven.

De drie schatten

vanuit Zenboeddhisme

Ik eer de eenheid, de verlichte natuur van alle wezens
Ik eer de verscheidenheid, de bron van wijsheid en mededogen
Ik eer de harmonie, de wederzijdse afhankelijkheid van alle wezens.

Onderricht van de zeven Boeddha’s

vanuit Zenboeddhisme

Vermijd het kwade
Doe het goede
Houd je geest zuiver
Dit is de leer van alle Boeddha’s

De vier edele waarheden

vanuit Zenboeddhisme

De eerste waarheid: Er is lijden
De tweede waarheid: Het lijden heeft een oorzaak
De derde waarheid: De oorzaak van het lijden kan opgeheven worden
De vierde waarheid: Door het achtvoudige pad te volgen wordt het lijden beëindigd

Achtvoudige Pad
is een omschrijving van de weg die leidt tot opheffing van het lijden:

1. Het juiste inzicht
2. De juiste intentie
3. De juiste spraak
4. Het juiste handelen
5. De juiste wijze van levensonderhoud
6. De juiste inspanning
7. De juiste aandacht
8. De juiste concentratie

De weg

Zenmeester Dogen Zenji (1200-1253)

De weg van zen
is de weg van zelfkennis.
Zodra je jezelf vergeten bent
weet je wie je bent.

Als je jezelf vergeet
ervaar je jezelf als alle dingen.
Als je jezelf als alle dingen ervaart,
zijn lichaam en ziel van je af gevallen.

Als je hier bent
zul je zelfs vrij zijn van de verlichting,
maar zul je haar voortdurend realiseren
zonder over haar na te denken.

Het lijden (Pali: Dukkha)

vanuit Zenboeddhisme

‘Dit, monniken, is de edele waarheid van Dukkha (Pali; vaak vertaald als “lijden”, “stress”, “angst”, of “ontevredenheid”): geboorte is lijden, ouderdom is lijden, ziekte is lijden, de dood is lijden, verdriet en weeklagen, pijn, smart en wanhoop zijn lijden; omgaan met hetgeen waarvan je een afschuw hebt is lijden, gescheiden worden van het geliefde is lijden, niet krijgen wat men wil hebben is lijden.’
—Boeddha

Dukkha suggereert dat een fundamentele ontevredenheid alle vormen van het leven kan doordringen, aangezien alle levensvormen vergankelijk zijn en constant veranderen. Dukkha wijst op een gebrek aan voldoening, een gevoel dat de dingen niet voldoen aan onze verwachtingen of normen. De nadruk op dukkha is niet pessimistisch bedoeld, maar om je er bewust van te maken, en de aard van dukkha te identificeren, zodat dukkha aspecten kunnen worden opgelost. De Boeddha erkende dat er zowel geluk en verdriet in de wereld is, en hij onderwees ook, dat vaak als we een soort van geluk ervaren, deze aan verandering onderhevig is, en niet van blijvende aard is. Als gevolg van deze onstabiele, vergankelijke aard van alle dingen, hebben deze ervaringen een aspect van dukkha of onvoldoening in zich. Daarom zal de onvrede blijven bestaan, tenzij we hiervan bewust worden en inzicht krijgen in deze waarheid, en begrijpen wat ons wel en niet echt gelukkig maakt.

De geest van vertrouwen

Hsin hsin ming, door Seng-ts’an

De grote weg is niet moeilijk
voor wie geen voorkeuren heeft.
Als aantrekking en afkeer beide afwezig zijn,
wordt alles helder en onversluierd.
Maak je echter het kleinste onderscheid
dan wijken hemel en aarde oneindig ver uiteen.
Wil je de waarheid zien,
vermijd dan kiezen en uitzoeken.
Begeerte en afkeer zijn de ziekte van de geest.
Als je de diepste betekenis van de dingen niet begrijpt,
wordt je onontbeerlijke gemoedsrust verstoord.

De weg is volmaakt als onmetelijke ruimte,
niets ontbreekt en niets is overbodig.
Omdat wij steeds weer het één aanvaarden
en het andere afwijzen,
zien wij de ware aard van de dingen niet.
Leef noch verstrikt in uiterlijke zaken,
noch met een innerlijk gevoel van leegte.
Wees gelijkmoedig binnen de eenheid van alle dingen
en onjuiste denkbeelden verdwijnen vanzelf.
Als je probeert tot niet-doen te komen,
Zal juist je poging daartoe je met activiteit vervullen.
Zolang je of tot het één of tot het ander overhelt,
zul je nooit eenheid kennen.
Wie niet leeft volgens de enige weg,
schiet tekort in doen als in niet-doen,
zowel in gericht zijn naar buiten als in onthechting.
Als je de realiteit van de dingen ontkent,
ontgaat je hun werkelijkheid;
als je de oppervlakkigheid van de dingen benadrukt,
ontgaat je hun ware bestaan.
Hoe meer je erover praat en denkt
Des te verder dwaal je van de waarheid af.

Houd op met praten en denken
en er is niets wat je niet zult kunnen begrijpen.
Terugkeren naar je essentie betekent de diepere zin ontdekken,
maar ijdele schijn najagen betekent de bron over het hoofd zien.
Op het moment van de innerlijke verlichting
overstijg je oppervlakkige schijn en leegte.
De ogenschijnlijke veranderingen
in de wereld van de verschijnselen
komen ons reëel voor door onze onwetendheid.
Zoek niet naar de waarheid;
houd er alleen mee op vaststaande meningen te koesteren.

Laat de staat van dualisme achter je;
vermijd zorgvuldig alles wat daartoe leidt.
Als er zelfs maar een spoor is
van dit of dat, van goed of slecht,
raakt je diepste wezen verstrikt in verwarring.
Wees, hoewel alle dualiteiten komen van het Ene,
zelfs niet aan dit Ene gehecht.
Als je geest rustig de weg volgt,
kan niets ter wereld je nog kwetsen
en als iets niet langer kwetsend is,
verandert het van aanzien.

Als er geen kritische gedachten opkomen,
houdt de oude geest op te bestaan.
Als gedachtenobjecten verdwijnen,
verdwijnt het denkende subject,
net zoals de dingen verdwijnen wanneer de geest verdwijnt.
Dingen zijn objecten omdat er een subject is;
en er is een subject omdat er objecten zijn.
Zie de onderlinge afhankelijkheid van deze beide
en de fundamentele waarheid: het éénzijn van de leegte.
In deze leegte zijn beiden niet van elkaar te onderscheiden
en elk bevat in zichzelf de hele wereld.
Als je geen onderscheid maakt tussen grof en fijn
raak je niet star en bevooroordeeld.

Leven volgens de grote weg
is gemakkelijk noch moeilijk.
Maar heb je een beperkte kijk
dan ben je angstig en onzeker;
hoe meer je je haast,
des te langzamer kom je vooruit.
Gehechtheid beperkt zich niet tot één gebied;
zelfs als je je hecht aan het idee van verlichting
ben je al op de verkeerde weg.
Laat de dingen eenvoudig zijn zoals ze zijn
en er zal komen nog gaan meer bestaan.

Pas je aan aan de aard van de dingen
en je zult rij en ongestoord kunnen bewegen.
Als gedachten aan banden worden gelegd,
is de waarheid verborgen,
want alles is dan troebel en vuil.
De neerdrukkende gewoontes alles te bekritiseren
veroorzaakt ergernis en afmatting.
Welk voordeel valt er te behalen
uit kieskeurigheden en vooroordelen?
Als je de ene weg wilt bewandelen,
keur dan de wereld van de zintuigen en ideeën nooit af.
Ja, deze volledig aanvaarden
Staat zelfs gelijk aan ware verlichting.

De wijze streeft niets na,
maar de dwaas ketent zichzelf.
Domme hunkeringen veroorzaken al het onderscheid.
Met een geest vol vooroordelen de Geest zoeken
is de grootste van alle fouten.

Rust en onrust komen voort uit illusie;
binnen de verlichting bestaat er geen voorkeur of afkeer.
Alle tegenstellingen ontstaan uit onjuiste conclusies.
Deze zijn als denkbeeldige bloemen in de lucht:
het is dwaasheid ze te willen vastgrijpen.
Winst en verlies, goed en kwaad:
zet zulke gedachten meteen van je af.
Als het oog nooit slaapt
lossen dromen vanzelf op.
Als de geest geen onderscheid maakt
zijn de tienduizend dingen zoals ze zijn,
komen ze voort uit dezelfde bron.
Als je dit mysterie begrijpt,
ben je bevrijd van alle verwarring.
Als voor jou alle dingen gelijkwaardig zijn,
heb je de tijdloze essentie van het zelf bereikt.
Als je de beweging in de stilte onderzoekt
en de stilte in de beweging,
verdwijnen stilte en beweging allebei.

Als zulke tegenstellingen verdwijnen,
spreek je zelfs niet meer van eenheid.
Op de hoogste waarheid
is geen enkele wet of beschrijving van toepassing.

Voor de alomvattende geest die in overeenstemming is met de weg
verdwijnt al het egocentrische streven.
Twijfels en aarzelingen lossen op
en een leven vol vertrouwen wordt mogelijk.
Met één sprong zijn we uit onze gevangenschap bevrijd;
niets kleeft ons meer aan en er is niets waaraan we ons nog vastklampen.

Alles is leeg, helder en vanzelfsprekend
als we niet langer overal ons denken op loslaten.
Hier tellen gedachten, gevoelens, kennis en verbeelding niet meer.
In deze wereld van het pure zijn
is noch zelf, noch iets anders dan zelf.

Zeg, om je regelrecht op deze werkelijkheid af te stemmen,
Wanneer je twijfelt voelt opkomen, eenvoudig:
‘niet twee’.
In dit ‘niet twee’ is niets afgescheiden,
niets buitengesloten.
Ongeacht waar of wanneer:
verlichting is dat je in deze waarheid doordringt.
En deze kan in tijd of ruimte niet groter of kleiner worden;
erbinnen duurt een enkele gedachte tienduizend jaar.

Leegte hier, leegte daar,
maar het oneindig heelal
is altijd zichtbaar om je heen.

Eén ding, alle dingen:
houd je er niet afzijdig van, leef er middenin,
zonder kieskeurig te zijn.
Als je dit steeds blijft beseffen,
maak je je geen zorgen over onvolmaaktheid.
Leven naar dit geloof is de weg naar eenheid,
want wat niet afgescheiden is,
is één met de geest die zich overgeeft.

Woorden!
De weg kan niet door taal worden uitgedrukt,
want zij kent
geen gisteren
geen morgen
geen vandaag.

TAO TEH KING

samengesteld door zenmeester Jef Boeckmans

1.
De TAO die kan worden onderricht
is niet de eeuwige Tao.
De naam die kan worden genoemd
is niet de eeuwige Naam.

Het onnoembare is eeuwig wezenlijk.
Het noemen is de oorsprong
van elk afzonderlijk ding.

Van verlangen bevrijd besef je het geheim.
Door verlangen geboeid, zie je enkel wat voor ogen is.

Toch ontspringen geheim en haar manifestaties
uit dezelfde bron.
Deze bron is genaamd: ‘duisternis’.

Duisternis in duisternis.
De poort tot alle verstaan.

22.
Als je heel wilt worden
laat jezelf deel zijn.
Als je recht wilt worden,
laat jezelf krom zijn.
Als je vol wilt worden,
laat jezelf leeg zijn.
Als je opnieuw geboren wilt worden,
laat jezelf sterven.
Als je wilt dat alles je gegeven wordt,
geef alles op.

Als je vertrouwen wilt,
laat jezelf wantrouwend zijn.
Als je liefde wilt,
laat jezelf angstig zijn.

De Meester wonend in de Tao,
stelt een voorbeeld aan alle wezens.
Omdat hij zichzelf niet zichtbaar maakt,
kunnen mensen zijn licht zien.

Omdat hij niets te bewijzen heeft,
kunnen mensen op zijn woorden vertrouwen.
Omdat hij niet weet wie hij is,
herkennen mensen zichzelf in hem.
Omdat hij niet wil scoren,
wordt alles wat hij doet een succes.

Toen de oude Meesters zeiden:
‘Als je wilt dat alles je gegeven wordt, geef alles op’,
gebruikten ze geen holle frasen.
Alleen wanneer je geleefd wordt door de Tao,
kun je werkelijk jezelf zijn.

23.
Druk jezelf volledig uit,
en blijf dan stil.
Wees als de natuurkrachten:
als het waait, is er alleen de wind;
als het regent, is er alleen maar regen;
als de wolken voorbijdrijven, komt de zon erdoor.

Als je jezelf opent voor de Tao,
ben je één met de Tao
en kun je hem volledig omvatten.
Als je jezelf opent voor inzicht,
ben je één met inzicht
en kun je er alles uithalen.

Als je jezelf opent voor verlies,
ben je één met verlies
en kun je het volkomen accepteren.
Open jezelf voor de Tao,
vertrouw dan op je natuurlijke reacties
en alles zal op zijn plaats vallen.

24.
Wie op zijn tenen staat,
staat niet stevig.
Wie vooruit snelt,
komt niet ver.
Wie probeert te schitteren,
dimt zijn eigen licht.
Wie zichzelf omschrijft,
kan niet weten wie hij werkelijk is.
Wie macht heeft over anderen,
kan geen macht over zichzelf hebben.
Wie zich aan zijn werk vastklampt,
zal niets scheppen dat blijft.

Als je wilt overeenstemmen met de Tao,
doe gewoon je werk, en laat het dan los.

25.
Er was iets vormloos en volmaakts
voor het universum werd geboren.
Het is vredig. Leeg.
Op zichzelf staand. Onveranderlijk.
Oneindig. Eeuwig aanwezig.
Het is de moeder van het universum.
Bij gebrek aan een betere naam
noem ik het Tao.

Het stroomt door alle dingen,
in en uit, en keert terug.
Naar de oorsprong van alle dingen.

De Tao is groot.
Het universum is groot.
De aarde is groot.
De mens is groot.
Dit zijn de vier grote krachten.

De mens volgt de aarde.
De aarde volgt het universum.
Het universum volgt de Tao.
De Tao volgt alleen zichzelf.

71.
Niet weten is de ware kennis.
Kennis voorwenden is een kwaal.
Besef eerst dat je ziek bent;
dan kun je gezond worden.

De Meester is haar eigen heelmeester.
Ze heeft zichzelf genezen van alle kennis.
Zo is ze werkelijk heel.

72.
Als ze geen ontzag meer voelen,
zoeken mensen een godsdienst.
Als ze zichzelf niet meer vertrouwen,
worden ze afhankelijk van het gezag.

Daarom staat de Meester aan de zijlijn
zodat mensen niet in verwarring raken.
Hij onderwijst zonder te onderwijzen,
zodat er niets is wat mensen moeten leren.

73.
De Tao is altijd ongedwongen.
Hij overwint zonder wedijver,
antwoord zonder een woord te spreken,
komt aan zonder oproep,
volbrengt zonder plan.
Zijn net omspant het hele universum.
En hoewel de mazen grof zijn,
laat hij er niets doorheen glippen.

74.
Als je beseft dat alle dingen veranderen,
is er niets dat je vast wilt houden.
Als je niet bang bent om te sterven,
is er niets dat je niet kunt bereiken.

De toekomst willen beheersen is als alle dingen
naar de plaats van de meester-timmerman.
Als je diens gereedschap gebruikt,
is de kans groot dat je je in de vingers snijdt.

Avondlijke aansporing

Door zenmeester Jef Boeckmans

Dit wil ik u allen op het hart drukken:
Leven en dood zijn ernstige zaken,
snel vergaan alle dingen,
wees altijd wakker, oplettend,
nimmer achteloos

Over Zen

Daio Kokushi Shomyo, 1235 – 1309

Er is een werkelijkheid,
die aan hemel en aarde voorafgaat
Ze heeft geen vorm, laat staan een naam.
Ogen kunnen haar niet zien.
Stil is ze, niet waarneembaar voor oren.
Haar Geest of Boeddha te noemen
komt niet overeen met haar wezen,
ze zou als een afbeelding van bloemen zijn.
Niet Geest of Boeddha is ze;
volkomen in rust straalt ze op wonderbaarlijke wijze.
Slechts voor het heldere oog is ze waarneembaar.
Ze is de ware ‘Leer’
en werkelijk voorbij vorm en klank.
Ze is Tao, niet in woorden uit te drukken.

Met de bedoeling blinden aan te trekken,
liet de Boeddha speelse woorden
aan zijn gouden mond ontspringen;
sindsdien zijn hemel en aarde
overwoekerd door dichte doornstruiken.

O mijn geliefde en eerbiedwaardige vrienden
hier bijeengekomen
als jullie verlangen
de donderende stem van de waarheid te horen,
geef dan je woorden op,
ontledig je gedachten,
dan kom je zover
het ware zijn te herkennen.

Gelijkmoedigheid

Japanse zen tekst

Is er een berg
dan zien we een berg.

Als het regent,
horen we de regen.

Lente, zomer, herfst, winter,
ochtend goed, avond goed.

Het einde van het grote zoeken

Ken Wilber

Als we werkelijk aandachtig verwijlen
in het eenvoudige en heldere
altijd-aanwezige-bewustzijn,
verblijven we in het grote Ongeborene,
verblijven we in het binnenste van de Geest,
rusten we in de leegte van het Oerbegin,
in de onbegrensde vrijheid.

Als we werkelijk aandachtig verwijlen
als opmerkzame onbezorgde getuigen,
is het grote zoeken voorbij.
Want het grote zoeken is de vijand
van de altijd tegenwoordige Geest;
het is een leugen in het aangezicht
van de vriendelijke Oneindigheid.

Dingen die men kan zien,
zijn aangenaam of pijnlijk,
plezierig of treurig,
vreugdevol of angstaanjagend,
gezond- of ziekmakend.
Maar dit bewustzijn, dat alles waarneemt,
Is niet gelukkig of droevig,
niet vreugdevol of vreselijk,
niet gezond of ziek,
maar helder en eenvoudig.
Het grote zoeken is in wezen hebzucht
naar een uiteindelijk vervullende ervaring,
een geweldig toekomstvisioen,
een paradijs van genieten,
een luilekkerland van de lust,
een niet eindigende tijd van welbevinden,
het is de begeerte naar God, de Godin, de Geest.
Maar de Geest heeft geen object,
de Geest kan niet begrepen worden.

De zuivere Geest is grenzeloos en leeg,
is altijd-tegenwoordig-bewustzijn,
het is dat, wat altijd-tegenwoordig is en ‘kijkt’.
In Hem bewegen we, leven we en zijn we.
In de Geest is geen object,
ben ik ook geen object.

Ben ik geen object,
ben ik de Godheid zelf.
Begin ik te zoeken
dan hou ik op God te zijn.
En de ramp wordt niet beter
als ik naar meer objecten zoek.

Alles beslissend is
dit altijd aanwezige Bewustzijn
klaar te erkennen.

Dit kan moeiteloos.
Ik word me bewust, dat er altijd een waarnemer is;
een waarnemer van de hemel,
een waarnemer van de wolken,
een waarnemer van de frisse bries,
een waarnemer van mijn gedachten en gevoelens,
een waarnemer van mijn vreugde en mijn lijden.

Ik bemerk
dat de altijd blijvende aandacht
niet moeilijk te bereiken is,
maar onmogelijk te vermijden.

Verstaat u dit,
verblijf dan in wat u verstaat;
dat is precies de Geest.
Verstaat u het niet,
verblijf dan in wat u niet verstaat;
want ook dat is de Geest.
Zo beëindigen we het grote zoeken
en verwijlen aandachtig in de pure Geest.

Jij alleen

vertaalde liedtekst ‘Dir Allein’ van Duitse rockband BAP

In het moment, als plotseling alles rustig is, alleen, en eindelijk niemand meer wat van je wil,
vraag je je vaak af, of je op de juiste manier aan je reis bezig bent
of dat je niet gemerkt hebt dat je al lang je doel voorbij bent.

Het is donker om je heen en dat is goed zo,
omdat dit moment aan jou is, aan jou alleen.
Omdat de twijfel en de angst niemand wat aangaat.
Nee, het moment hoort helemaal aan jou, jou alleen, slechts aan jou alleen.

Enkel in het ogenblik ben je thuis in jezelf.
Het komt voor dat je in dat moment
een stem hoort
die er weliswaar niet kan zijn,
maar die jij graag vertrouwt,
die je vaak verloochent, hoewel die je daarheen leidt waar je hoort, die jou totaal doorziet.

Omdat jij degene bent, die zegt dat het lang geleden is dat je – buiten de muziek om – ergens in gelooft, ook al omdat je allergisch bent voor missionarissen, man, op dat moment ben je met jezelf alleen,
met jouzelf alleen.
Enkel in dat moment ben je thuis in jezelf.

Wanneer een sprankje hoop fonkelend laat zien waar het op aan gaat, wanneer je eenzaam, radeloos bij een kruising staat tot de wekker gaat of er ergens een haan kraait,
een sirene gaat of god weet waar een torenklok slaat,
ben je alleen, met jezelf alleen.
Enkel in het moment ben je thuis in jezelf
thuis in jezelf, in jezelf alleen

De Herberg

Rumi

Mens-zijn is een herberg
Elke ochtend verschijnt er een nieuwe gast
Een vreugde, een depressie, een gemenerik, een flits van inzicht komt
Als een onverwachte bezoeker

Verwelkom ze allemaal en onthaal ze gastvrij!
Zelfs als het een hoop zorgen zijn
Die op gewelddadige wijze al het meubilair in je huis slopen
Behandel dan nog steeds elke gast met respect.

Hij ruimt misschien wel bij je op
Voor een nieuwe verrukking
De sombere gedachte, de schaamte, het venijn
Ontmoet ze met een glimlach bij de deur

En vraag of ze binnen willen komen
Wees dankbaar voor wie er komt
Want ieder van hen is gestuurd
Als een gids uit het onbekende.

Noem me alsjeblieft bij mijn ware namen

Door zenmeester Thich Nhat Hanh

Zeg niet dat ik morgen zal vertrekken,
want zelfs vandaag kom ik voortdurend aan.

Kijk goed: ik arriveer elke seconde
als een knop aan een lentetak,
als een jong vogeltje met tere vleugels,
dat leert zingen in zijn nieuwe nest,
als een rups in het hart van een bloem,
als een juweel verborgen in een steen.

Ik blijf komen om te lachen en te huilen,
te vrezen en te hopen.
Het kloppen van mijn hart is de geboorte en de
dood van al wat leeft.

Ik ben het eendagsvliegje dat zich aan het oppervlak van de rivier ontpopt
en ik ben de vogel die, als de lente komt, precies op tijd is
om het vliegje op te eten.

Ik ben de kikker die vrolijk rondzwemt in het heldere water van
de vijver en ik ben de ringslang die onhoorbaar nadert en zich
met de kikker voedt.

Ik ben het kind in Oeganda, vel over been,
mijn benen zo dun als bamboestokjes
en ik ben de wapenhandelaar
die moordwapens aan Oeganda verkoopt.

Ik ben het twaalfjarige meisje,
vluchteling op een klein bootje,
dat zich in zee werpt,
nadat ze verkracht is door een zeepiraat.
En ik ben de zeepiraat, mijn hart nog niet in staat tot
begrijpen en liefhebben.

Ik ben een lid van het Politbureau,
met onbeperkte macht in mijn handen.
En ik ben de man die,
langzaam stervend in een heropvoedingskamp,
zijn ‘bloedschuld’ aan zijn volk moet betalen.

Mijn vreugde is als de lente, zo warm
dat zij bloemen doet bloeien langs alle paden van het leven.
Mijn pijn is als een rivier van tranen, zo vol
dat zij de vier oceanen vult.

Alsjeblieft, noem me bij mijn ware namen
zodat ik al mijn huilen en lachten tegelijk kan horen,
zodat ik kan zien dat mijn vreugde en pijn één zijn.

Alsjeblieft, noem me bij mijn ware namen,
zodat ik kan ontwaken
en de deur van mijn hart open kan blijven,
de deur van mededogen.

Het temmen van de Os

Naar het gelijknamige boek van zenmeester Nico Tydeman

De zentraditie kent vele wegen om de mens te helpen bevrijding te bereiken. Daarbij wordt geen middel geschuwd: van jarenlange meditatie tot een paar flinke stokslagen, alles kan helpen om de illusie van onze beperkingen te doorbreken.
De meest bekende vertolking van deze zenweg zijn de tien plaatjes van de os, geschreven en geïllustreerd door Guoan Shiyuan, een Chinese zenmeester uit de 12e eeuw.
De os, symbool voor de menselijke geest, dwaalt meestal maar wat rond, en volgt zijn verlangens, stemmingen, angsten, herinneringen, bezorgdheden en problemen. Stap voor stap wordt aangegeven hoe deze os getemd kan worden en getransformeerd in het direct ervaren van het hier-en-nu. Dan kan werkelijke vrijheid worden beleefd.

Van oudsher en vanuit diverse tradities heeft men geprobeerd het geestelijk leven op een eenvoudige, overzichtelijke wijze in kaart te brengen. Johannes van het Kruis, de bekende Spaanse mysticus van christelijke huize uit de 16e eeuw, tekende voor zijn leerlingen een berg. In en om de berg schreef hij allerlei raadgevingen voor het beklimmen van het steile pad naar de top.
Theresia van Avila, die in dezelfde tijd leefde, vergeleek het mystieke leven met een dwaaltocht door een groot kasteel: de ziel gaat door zeven vetrekken om zich in het diepste van het kasteel te kunnen verenigen met God.
De soefileraar Attar beschrijft zeven valleien die mystieke vogels door moeten trekken om het hof van Simurgh (= God) te bereiken.
Hiernaast (-onder) worden de afbeeldingen van de tien plaatsen van de Os weergegeven.
In onze bijeenkomsten zullen we soms aan de hand van het boekje van Nico Tydeman hier nader op ingaan.